എന്റെ ബ്ലോഗ് പട്ടിക

2011, ഏപ്രിൽ 15, വെള്ളിയാഴ്‌ച

ദൂരകാഴ്ച്ചയുടെ ഒരു പ്രശ്നം.



ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ഒരു ലത്തീഫ് ഉണ്ട്. പലകാര്യങ്ങളിലും വളരെ മിടുക്കന്‍ . നാട്ടുകാര്‍ക് ഒരു ഉപകാരി. തെങ്ങ് കവുങ്ങ് ഒക്കെ കയറലാണ് പ്രധാന ജോബ്‌ . കിണറ്റില്‍ ഇറങ്ങാനും വീണു പോയ കിണ്ടി ബക്കറ്റ്‌ കുടം ഒക്കെ എടുക്കുന്നതില്‍ വളരെ വിദഗ്ദന്‍ . 
ആള്‍ സൈക്കിള്‍ സവാരി പഠിച്ചത് കുറച്ചു താമസിച്ചാണ്., പല കാരണങ്ങളാലും അത് ഒരു 18-20 വയസ് വരെ നീണ്ടു പോയി എന്നെ ഉള്ളു. അല്ലാതെ ചിലരുടെ വിവാഹം നടക്കാത്ത പോലെ എന്ന് കരുതിയാല്‍ ..ഛെ .. അങ്ങനെ അല്ല.. ലത്തീഫ് ന്റെ കവുങ്ങ് കയറ്റം ഒരു കല ആണ്. കവുങ്ങുകള്‍ നിര നിര ആയി നില്‍ക്കുന്ന പറമ്പിന്റെ ഒരു മൂലക്കുള്ള ഒരു കവുങ്ങില്‍ കയറിയാല്‍ അത് ആട്ടി ആട്ടി അടുത്ത കവുങ്ങിലേക്ക് പടര്‍ന്നു കയറും.അതില്‍ നിന്നും അടുത്ത കവുങ്ങില്‍ . അണ്ണാന്‍ കയറുന്ന പോലെ ഉള്ള ഈ കയറ്റവും പടര്‍ന്നു കയറലും ഒക്കെ കണ്ടാല്‍ " ഈ പണ്ടാരം താഴെ വീഴുമോ, ദൈവമേ ?" എന്ന് ആരും ചിന്തിച്ച്  പോവും. കവുങ്ങിന്റെ മുകളില്‍ കയറി മുറിച്ചെടുത്ത അടക്ക കുല താഴേക്ക്‌ ഒരു ഏറു ആണ് . അത് താഴെ നിന്ന് രഘു ഒരു ചാക്ക് വീശി പിടിക്കും. (ചാക്കിട്ടു പിടുത്തം അല്ല - വീശി പിടുത്തം) ഒറ്റ അടക്ക പോലും പുറത്തു പോവില്ല. എല്ലാം ചാക്കില്‍ തന്നെ ഉണ്ടാവും. ഇങ്ങനെ പറമ്പിലെ എല്ലാ കവുങ്ങുകളിലെയും അടക്ക പറിച്ചതിന് ശേഷം ആദ്യം കയറിയ കവുങ്ങിന്റെ തൊട്ടു ഇപ്പുറത്തുള്ള കവുങ്ങിന്റെ താഴെ എത്തിയെ ലത്തീഫ് നിലം തൊടൂ. 
      ലത്തീഫ് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഉഷാര്‍ ആയി നടക്കുന്ന കാലത്താണ് സൈക്കിള്‍ ചവിട്ടാന്‍ പടികണം എന്ന ചിന്ത തലയില്‍ കയറുന്നത്. സൈക്കിള്‍ വാടകയ്ക്ക് കൊടുക്കുന്ന കട ഒരെണ്ണം പുതിയത് നാട്ടില്‍ വരികയും ചെയ്തു, അനിയന്‍ ചെട്ടന്റെത് ആണ്  ആ ഒരെണ്ണം. സൈക്കിള്‍ വാടകക്കെടുത്തു കയറി ഇരുന്നു ലത്തീഫ് ചവിട്ടുന്നു - പഠിക്കുക ആണ് എന്നോര്‍ക്കണം- ഇറക്കം ഇറങ്ങി ലത്തീഫ് വരുന്നു.  താഴെ നിന്ന് നടന്നു കയറ്റം കയറി ചന്ദ്ര ശേഖരന്‍ നായര്‍ നടന്നു വരിക ആണ്.  നായര്‍ ആകെ ഉള്ള ഒരു ഏക്കറില്‍ നമ്മുടെ 'ജോസേട്ടന്‍ ' നെ കൊണ്ട് ലൈന്‍ ഒക്കെ അടിപ്പിചു റബര്‍ തൈകള്‍ ഒക്കെ വെച്ച്  നോക്കി വളര്‍ത്തി വരിക ആണ്. കയറ്റം കയറുമ്പോള്‍ നായരും
ദൂരെ സൈക്കിള്‍ സീറ്റില്‍ ഇരുന്നു വരുന്ന ലത്തീഫ് നെയും കാണുന്നുണ്ട്. ' ഇവന്‍ പെട്ടെന്ന് പഠിച്ചല്ലോ' എന്ന് ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്തു. ലത്തീഫ് ആവട്ടെ നായരെ മാത്രം നോക്കി ബ്രേക്ക്‌ പിടിക്കാന്‍ പോലും മറന്നു പോയി. " മാറ്" എന്ന് പറയണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ നാണക്കേട്‌ ഓര്‍ത്തു പറഞ്ഞില്ല. 
   അടുത്ത സീനില്‍ കാണുന്നത് ലത്തീഫ് ന്റെ സൈക്കിള്‍ ന്റെ ഹാന്റിലില്‍ 'കാലന്‍ കുട' തൂക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്നത് പോലെ സഞ്ചരിക്കുന്ന നായരെ ആണ്. ഇറക്കം തീരുന്നിടത്തുള്ള കലുങ്കും കടന്ന് തോട്ടില്‍ വീണു രണ്ടു പേരും. സൈക്കിള്‍ ന്റെ മുന്നിലത്തെ  വീല്‍ ആവട്ടെ  ഏതാണ്ട് 8 പോലെ ആയി. വീണിടത്ത് നിന്നും രണ്ടാള്‍ക്കും എണീക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. തൊട്ടടുത്ത അങ്ങാടിയില്‍ നിന്നും ഓടി കൂടിയ ആളുകള്‍ രണ്ടാളെയും താങ്ങി എടുത്തു നമ്മുടെ ഡോ. പട്ടാളം തങ്കപ്പന്‍ നായരുടെ അവിടേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. ഡോക്ടര്‍ ആവട്ടെ അന്ന് ശബരിമല ദര്‍ശനത്തിനു പോയിരുന്നു. അങ്ങനെ അടുത്ത ആശുപത്രിയിലേക്ക് ജീപ്പ് വിട്ടു. അവിടത്തെ ഡോക്ടര്‍ ആവട്ടെ 'രൂപ താ' യുടെ കീഴില്‍ ഉള്ള ഒരു 'സ്വാശ്രയ മേഡി ക്കല്‍ ' കോളേജില്‍ പഠിച്ചിറങ്ങിയ ഒരു യുവ കോമളന്‍ ആയിരുന്നു. രണ്ടാളെയും പരിശോധിച്ചു. നായരുടെ രണ്ടു വാരിയെല്ലുകള്‍ പൊട്ടിയിരുന്നു. അത് വെച്ച് കെട്ടാനായി നേഴ്സ് നെ ഏല്പിച്ചു. അടുത്തത് ലത്തീഫ് ന്റെ ഊഴം. വലതു കാലിനു ഒടിവുണ്ടായിരുന്നു. കുറെ ചോരയും പോയിരുന്നു. ഡോക്ടര്‍ ചോദിച്ചു. " കുറച്ചു കൂടി നേരത്തെ കൊണ്ട് വരണ്ടായിരുന്നോ? 
കുറെ രക്തം പോയല്ലോ." കേട്ട പാതി കേള്‍ക്കാത്ത പാതി ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ഉത്തമന്‍ പറഞ്ഞു " വീണു കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ" കൊണ്ട് വരന്‍ പറ്റു??" ഡോക്ടര്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ലത്തീഫ് ന്റെ കാലിനും പ്ലാസ്റ്റര്‍ ഇടണം എന്ന് പറഞ്ഞു; പോരാതെ രണ്ടാളെയും 'നിര്‍ബന്ധമായും അവിടെ കിടക്കണം ' എന്നും തീര്‍ത്തു പറഞ്ഞു. ചന്ദ്ര ശേഖരന്‍ നായരെ വെച്ച് കെട്ടൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഒരു ബെഡില്‍ കിടത്തി. തൊട്ടപ്പുറത്ത് ബെഡില്‍ പ്ലാസ്റ്റര്‍ ഒക്കെ ഇട്ടു ലത്തീഫും. 
   ലത്തീഫിനെ ബെഡില്‍ കിടത്തിയ പാടെ മനസ്സില്‍ തട്ടി നായര്‍ പറഞ്ഞു " നിന്റെ കുറ്റമല്ല മോനെ.. നീ ഇറക്കം ഇറങ്ങി വരുന്ന കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആ കലുങ്കിന്റെ താഴേക്കു ഇറങ്ങി നില്കണമായിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് ദൂരെ കാഴ്ച്ച ഉണ്ടായില്ല.."

2011, ഏപ്രിൽ 1, വെള്ളിയാഴ്‌ച

"കരയുന്ന കല്‍വിളക്ക്‌ "


            കഥ വായിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പ് ഒരു നിമിഷം മുന്‍കാലങ്ങളിലെ ഉത്സവ പറമ്പ് കളെയും അവിടങ്ങളില്‍ നടന്നിരുന്ന കഥാ പ്രസംഗം, നൃത്തം, ഗാനമേള, ബാലെ തുടങ്ങിയവയും ദയവായി ഒന്ന് ഓര്‍മയിലേക്ക് കൊണ്ട് വരിക.
       ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ധാരാളം കലാകാരന്മാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു (ഇന്നും ഉണ്ട്). 'യഥാര്‍ത്ഥ കലാകാരന്‍ എന്നും കഷ്ടപ്പാടിലായിരിക്കും' - (ക ട് . അഴകിയ രാവണന്‍ ) എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് അതൊക്കെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ പലരും നിര്‍ബന്ധിതരാവുന്നു എന്ന് മാത്രം. അന്നൊക്കെ ഉത്സവ പറമ്പുകളെ അടക്കി വാണിരുന്നത്‌ കഥാ പ്രസംഗം അവതരിപ്പിച്ചിരുന്ന 'കാഥികര്‍ ' ആയിരുന്നു. ശ്രീ . സാംബശിവന്‍ മുതല്‍ തുടങ്ങുന്നു ആ നിര.
        വയണക്കുടി ജോര്‍ജ്ജേട്ടന്റെ മക്കളില്‍ മൂന്നാമന്‍ ആയിരുന്നു ജോയി. കുറച്ചൊക്കെ കലാവാസന ഉള്ള ആളായിരുന്നു. വലിയ കുഴപ്പം ഇല്ലാതെ പാട്ടൊക്കെ പാടുമായിരുന്നു. ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും പ്രത്യേകിച്ച് ജനത വായന ശാലയിലെ സായാഹ്ന സദസ്സും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു ജോയി ഉള്‍പ്പടെ ഉള്ള കലാകാരന്‍മാരെ. ഉദാഹരണത്തിന് രാവിലെ വേലയുധേട്ടന്റെ കടയില്‍ വന്നു ചായ കുടി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞാല്‍ വായന ശാലയില്‍ വന്നിരുന്നു പാട്ട് പാടുമായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം ആണെങ്കില്‍ എല്ലാരും വട്ടം കൂടും ജോയിയും ബാബു ക്കുട്ടിയും കൂഒടെ കൂടിയാല്‍ പിന്നെ മേശമേല്‍ താളമിട്ടു അതൊരു ഗാനമേള ആയി മാറും. അല്പം ഇരുട്ടിയാല്‍ സപ്ലൈ ചെയ്യപ്പെടുന്ന അച്ച്ച്യുതേട്ടന്‍ വക ഐറ്റത്തിന്റെ 'മേന്മ' അനുസരിച്ചാണ് പാട്ടുകളുടെ സെലക്ഷന് .. അത് പാതി രാത്രി വരെ നീണ്ടു നില്‍ക്കും. പലപ്പോഴും നാട്ടിലെ ഏതെങ്കിലും സുന്ദരിയുടെ കല്യാണം ഒക്കെ ആണെങ്കില്‍ പിന്നെ ആകെ ശോക ഗാന മയം ആവും.. 'സന്യാസിനിയും' മറ്റും അവിടെ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കും. അതൊക്കെ പറഞ്ഞു പാടിക്കാന്‍ ഏതെങ്കിലും നിരാശ കാമുകന്മാര്‍ ഉണ്ടാവും. പ്രത്യേകിച്ച് കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല. അതൊക്കെ അങ്ങനെ ഒക്കെ ആണ്. നാട്ടിലെ സുന്ദരി നാട് വിടുമ്പോള്‍ ഉള്ള ഒരു സങ്കടം അത്ര മാത്രം...
       ഇതൊക്കെ ഇങ്ങനെ തുടരുന്ന കാലത്താണ് ഒന്ന് വളരാനുള്ള ഒരു ആഗ്രഹം ജോയിയുടെ ആഗ്രഹം മുള പൊട്ടുന്നത്‌. ആള്‍ കഥാ പ്രസംഗത്തിന്റെ ലോകത്ത് എത്തുന്നത്. ചന്ദ്രേട്ടനും ജോസേട്ടന്‍ മാരും ഒക്കെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. 'വാഴക്കുലയും' 'രമണനും' ഒക്കെ ചെറിയ ചെറിയ കഥാ പ്രസംഗങ്ങള്‍ ആയി ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ അവതരിച്ചു. വായന ശാല വാര്‍ഷികം ഒക്കെ ആയതു കൊണ്ടും സ്വന്തം നാട്ടുകാരായത് കൊണ്ടും ജനം കാര്യമായി ഒന്നും പ്രതികരിച്ചിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ ചെറിയ പേരൊക്കെ ആയി ജോയിക്ക്. എന്നാല്‍ ജോയി എന്നാ പേരിനു ഒരു ലുക്ക്‌ ഇല്ല എന്ന് ഏതോ 'അഭ്യുദയകാംക്ഷികള്‍ ' പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് " ഇനിയുള്ള നോട്ടീസ് കളില്‍ " സുപ്രസിദ്ധ കാഥികന്‍ എം. ജെ . ചിറ്റാര്‍ " എന്ന് പേര് വെക്കണം എന്ന് ആള്‍ നിര്‍ബന്ധം പിടിക്കാനും തുടങ്ങി. അതിനും പുറമേ ഇനി ഒരു സ്വന്തം കഥ അവതരിപ്പിക്കണം എന്ന ആവശ്യവും ശക്തമായി. അങ്ങെനെ ജോയി സ്വന്തമായി രചിച്ചു അവതരിപ്പിക്കാന്‍ തയ്യാറായ കഥക്ക് ഇട്ട പേരാണ് 'കരയുന്ന കല്‍വിളക്ക്‌' ജോയി യുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി മറ്റുള്ളവരും.
      അങ്ങനെ ഉത്സവ സീസണ്‍ വന്നു. ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുകാര്‍ നാട്ടിലെ കലാകാരന്മാരെ ഒന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു അവസരം നല്കാന്‍ വായനശാല കമ്മറ്റി തീരുമാനിച്ചു വായനശാലയുടെ ബാനറില്‍ തന്നെ കലാവേദി രൂപീകരിച്ചു. ഗായികയായ ഷീല, നര്‍ത്തകി ആയ സോയ എന്നിവരൊക്കെ ആണ് പ്രധാന താരങ്ങള്‍ . എല്ലരുടെയും റിഹേര്‍സല്‍ ഒക്കെ ആയി ആകെ മേളമായിരുന്നു. തൊട്ടപ്പുറത്തെ സുബ്രന്റെ കടയില്‍ നിന്നും ഓംലെറ്റ് ഉം കാപ്പിയും ഞങ്ങള്‍ക്കും പിന്നെ സീനിയെര്‍ സിന് അച്ച്ച്യുതേട്ടന്‍ വക വാറ്റും ഓംലെറ്റ് ഉം ആകെ പൊടി പൂരം.
        തൊട്ടപ്പുറത്തെ നാട്ടും പുറത്തെ ഉത്സവത്തിനു ഈ സംഘത്തിന്റെ കലാപരിപാടികള്‍ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രീധരേട്ടന്റെ ഉത്സാഹത്തില്‍ ഒരു അവസരവും കിട്ടി. ഷീലയുടെ പാട്ടും സോയയുടെ ഡാന്‍സ്ഉം എം ജെ ചിറ്റാര്‍ ന്റെ കഥാ പ്രസംഗവും ആയിരുന്നു പ്രധാന ഐറ്റംസ്. ഹാര്‍മോണിയം വായിച്ചിരുന്നത് ബാബുക്കുട്ടിയും തബല കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത് ശാരങ്ങധരനും സിമ്പല്‍ പുഷ്പാങ്ങദനും ആയിരുന്നു. അന്നൊക്കെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ പാട്ട് കേള്‍പിച്ച്ചിട്ടു അതനുസരിച്ച് നൃത്തം ചെയ്തിരുന്നത് തെരുവ് സര്‍ക്കസ് കാര്‍ മാത്രമായിരുന്നു, " റെക്കോര്‍ഡ്‌ ഡാന്‍സ് " എന്നായിരുന്നു ആ ഐറ്റത്തിന്റെ പേര്. ഇന്നത്‌ "സിനിമാറ്റിക് ഡാന്‍സ് " എന്ന പേരില്‍ ഒരു മഹാ സംഭവം ആയിരിക്കുന്നു. കാലം വരുത്തിയ മാറ്റം(?).
         വീണ്ടും നമ്മുടെ സ്റ്റേജ് ലേക്ക് . ഷീലയുടെ പാട്ടിനും  സോയയുടെ ഡാന്‍സ് നും വായന കഴിഞ്ഞപ്പോളെക്കും ബാബുക്കുട്ടിയും ശാരങ്ങധരനും മറ്റുള്ളവരും ഒരു പരുവം ആയിരുന്നു, കണ്ടിരുന്ന ജനങ്ങളും. കഥാ പ്രസംഗത്തിനും ശേഷം ഉള്ള 'ബാലെ' കാണാന്‍ ആയിരുന്നു ജനത്തിനു താല്പര്യം. അന്നൊക്കെ 'ബാലെ' ഉന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ഒന്നൊന്നര 'ബാലെ' ആയിരുന്നു. കുഞ്ഞു കുട്ടി പരാഥീനങ്ങള്‍ ഒക്കെ സ്റ്റേജ് ന്റെ മുന്‍പില്‍ തന്നെ ഉണ്ടാവും..
    "അടുത്തതായി സുപ്രസിദ്ധ കാഥികന്‍ എം ജെ ചിറ്റാര്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കഥാ പ്രസംഗം .." അനൌണ്‍സ് മെന്റ് എത്തി. ജോയിയും കൂട്ടരും സ്റ്റേജ് ഒക്കെ സെറ്റ് ആക്കി. ഹാര്‍മോണിയം , തബല, സിമ്പല്‍ ഒക്കെ സെറ്റ് ചെയ്തു. കര്‍ട്ടന്‍ ഉയര്‍ന്നു. സ്റ്റേജില്‍ കയറുന്നതിനു മുന്‍പായി ജോയി ഒരു ധൈര്യത്തിന് വേണ്ടി രണ്ടു -മൂന്ന് നില്പന്‍ അടിച്ചിരുന്നു - അതൊരു പതിവാണ് - 'എന്നാലെ ഒരു ഹരമുള്ളു' എന്നാണ് അതിനു പറഞ്ഞിരുന്ന ന്യായം. കഥാപ്രസംഗം തുടങ്ങി, അവതരണ ഗാനം പതുക്കെ മുഴങ്ങി. അവസാനം
  "പ്രിയമുള്ളവരേ ഞാനിന്നിവിടെ പറയുന്ന കഥയുടെ പേരാണ് കരയുന്ന കല്‍വിളക്ക്‌ " - പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നതും ഹാര്‍മോണിയം , തബല, സിമ്പല്‍ ഒക്കെ ഒരുമിച്ചു മുഴക്കണം എന്നാണ്. പക്ഷെ ബാബുക്കുട്ടി ഹാര്‍മോണിയം മാത്രമേ വായിച്ചുള്ളൂ. ശാരങ്ങധരനും സിമ്പല്‍ അടിക്കേണ്ട പുഷ്പാങ്ങദനും കൂടി ഫ്ലാസ്കില്‍ നിന്നും കട്ടന്‍ കാപ്പി ഒഴിക്കുക ആയിരുന്നു. ജോയി വെള്ളപ്പുറത്ത് ആണെന്നും ഇത്ര എളുപ്പത്തില്‍ അവതരണ ഗാനം പാടി തീര്‍ക്കും എന്നും അവരോര്‍ത്തില്ല. ജോയി അവരെ രൂക്ഷ മായി ഒന്ന് നോക്കി. രണ്ടാളും വിരണ്ടു പോയി.. വീണ്ടും       "പ്രിയമുള്ളവരേ ഞാനിന്നിവിടെ പറയുന്ന കഥയുടെ പേരാണ് കരയുന്ന കല്‍വിളക്ക്‌ ". അപ്പോളും പുഷ്പാങ്ങദന്‍ സിമ്പല്‍ അടിക്കാന്‍ മറന്നു പോയി. ഉടനെ ജോയി മൈക്ക് ഓഫ്‌ ചെയ്യാതെ തന്നെ " അടിയെടാ #@$%@ സിമ്പല്‍ ; അല്ലെങ്കില്‍ വണ്ടി കൂലിക്ക് തെണ്ടേണ്ടി വരും" എന്ന് ഒറ്റ അലര്‍ച്ച ആയിരുന്നു. ഉത്സവ കമ്മറ്റി കാരുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും കാശ് കിട്ടാതെ വന്നാലുള്ള അവസ്ഥ ഓര്‍ത്തു പെട്ടെന്നങ്ങ് പറഞ്ഞു പോയതാണ്.
      ഇത് കേട്ടതും ബഹു ജനം ഒന്നാകെ കൂവി. അതോടെ ജോയിയുടെ സകല നിയന്ത്രണവും വിട്ടു. വീണ്ടും കൂവുന്നവരോടായി "എന്തെടാ ചെളുക്കകളെ കൂവുന്നത് എന്റെ കാശിങ്ങു തന്നാല്‍ ഞാനങ്ങു പോയേക്കാം...." ബാക്കി കാര്യം പറയണോ??..സ്വന്തം നാട്ടുകാര്‍ക്കുള്ള മയമൊന്നും അടുത്ത നാട്ടുകാര്‍ക് ഉണ്ടാവണം എന്നില്ലല്ലോ .. ആ നാട്ടിലെ യുവ ജനത അന്ന് ബാലെ പോലും നടത്താന്‍ വിട്ടില്ല എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.. കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് പിന്നെ ജോയിയെ ജനത വായന ശാലയില്‍ പോലും കണ്ടത്...
      ഞങ്ങളുടെ കലാവേദി അവിടെ തന്നെ മുരടിച്ചു പോയി കാണും എന്ന് നിങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചോ? 'ഇല്ല' പ്രിയമുള്ളവരേ.. ഒരു ഫിനിക്സ് പക്ഷിയെ പോലെ അത് ഉയര്‍ത്ത് എണീറ്റു.. കഥകള്‍ പിന്നാലെ വരും ...
           ഒരു കാര്യം കൂടി: ചില്ലറ മാറ്റങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇതിലെ മിക്ക കഥാപാത്രങ്ങളും ഇപ്പോളും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. നിലമ്പൂരിന്റെ പരിസരങ്ങളില്‍ . വേണം എന്നുള്ളവര്‍ക്ക് പരിചയപ്പെടാം...

2011, മാർച്ച് 24, വ്യാഴാഴ്‌ച

ഡോക്ടര്‍ ( പട്ടാളം ) തങ്കപ്പന്‍ നായരും 'മേഡിക്കല്‍ ' കോളേജും . . .




ആദ്യം തന്നെ  'മേഡിക്കല്‍ കോളേജ് എന്ന വാക്കിന് കടപ്പാട് ബഹുമാനപ്പെട്ട 
മുഖ്യമന്ത്രിയോട്..

     ഡോ. തങ്കപ്പന്‍ നായര്‍ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പഴയ തലമുറയില്‍ പെട്ട ഒരു ഡോക്ടര്‍ ആണ്. ആള്‍ പട്ടാളത്തിലൊക്കെ ആയിരുന്നു. അങ്ങനെ            "പട്ടാളം ഡോക്ടര്‍ " എന്ന പേരില്‍ അദ്ദേഹം ആ നാട്ടിലും അയല്‍ നാട്ടിലും ഒക്കെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.  സ്വന്തം വീടിന്റെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ തന്നെ ആണ് ക്ളിനിക്. രാവിലെ മുതലേ തന്നെ രോഗികളെ പരിശോധിക്കും - അങ്ങനെ പ്രത്യേക സമയ നിഷ്ഠ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല - മരുന്ന് കൊടുക്കും കുത്തി വെക്കും നിവര്‍ത്തി ഇല്ലെങ്കില്‍ മാത്രം ഷൈനി ചേച്ചിയുടെ മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റോര്‍ ലേക്ക് ഒരു കുറിപ്പ് കൊടുക്കും. മെഡിക്കല്‍ റെപ്രസെന്‍ററ്റിവ് മാര്‍ നല്‍കിയിരുന്ന സമ്മാനങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി മരുന്ന് എഴുതാറില്ലായിരുന്നു എന്ന് പ്രത്യകം പറയേണ്ടല്ലോ. അത് പോലെ കിട്ടുന്ന ഫ്രീ സാമ്പിള്‍ മരുന്നുകളൊക്കെ പാവപ്പെട്ട നാട്ടുകാര്‍ക്ക് തന്നെ വിതരണം ചെയ്യുമായിരുന്നു. 

     വളരെ അത്യാസന്ന നിലയിലുള്ള രോഗികളെ മാത്രമേ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുകാര്‍ ദൂരെ ഉള്ള ആശുപത്രികളില്‍ കൊണ്ട് പോയിരുന്നുള്ളൂ. അവിടത്തെ "അറക്കവാള്‍ " പോലെ ഉള്ള ബില്ല് തന്നെ കാരണം.

    ഡോ. തങ്കപ്പന്‍ നായര്‍ ഒരു സരസനും സഹായ മനസ്കനും ആണ്. ഈയുള്ളവന്‍ ഉള്‍പ്പടെ ഒക്കെ കോളേജ് യുണിയന്‍ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനൊക്കെ പിരിവിനു ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഗോമതി ചേച്ചി യെ കൊണ്ട് ചായയും ബിസ്കറ്റ് ഉം ഒക്കെ തരുന്നതിനു പുറമേ ഒരു തുകയും കിട്ടുമായിരുന്നു. (ഡോക്ടര്‍മാര്‍ക്കിടയില്‍  അങ്ങനെ ഉള്ളവര്‍ വളരെ ചുരുക്കം ആണ് ഇപ്പോളും എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.) ഇദ്ദേഹം കഥാപാത്രമായ ചില സംഭവങ്ങള്‍ ...
       എല്ലാ മഴക്കാലത്തും പനിയും ചുമയും ആയി ധാരാളം രോഗികള്‍ വരാറുണ്ട് . ആ വരവ് കാലം തുടങ്ങിയാല്‍ അദ്ദേഹം നേരത്തെ തന്നെ പനിക്കും ചുമക്കും ഉള്ള മരുന്നുകള്‍ ചീട്ടുകളില്‍ എഴുതി വെക്കും രോഗി വന്നു പേരും വയസും പറഞ്ഞു തീരുമ്പോള്‍ തന്നെ കുറിപ്പടി റെഡി. എന്തെങ്കിലും കൂടുതല്‍ അസുഖം ഉണ്ടെങ്കിലെ വിശദമായ പരിശോധന ഉള്ളു. 

          ഒരിക്കല്‍ വര്‍ഗ്ഗീസ്  റൈറ്റര്‍ (ഇദ്ദേഹം ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ മറ്റൊരു കഥാപാത്രമാണ് - കഥകള്‍ പിന്നീടു പോസ്റ്റുന്നതായിരിക്കും) മകന്‍ ബെന്നി യെയും കൊണ്ട് ഡോക്ടര്‍ നെ കാണാന്‍ ചെന്നു. ബെന്നി "തീരെ മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കുറച്ചു തടി വെക്കാന്‍ വല്ല മരുന്നും ഉണ്ടെങ്കില്‍ തരണം." എന്നായിരുന്നു ആവശ്യം. അത് കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ ഡോക്ടര്‍ തന്‍റെ മകനെ വിളിച്ചു "സുരേഷേ .." സുരേഷ് ഓടി വന്നു. " ഷര്‍ട്ട്‌ ഊരെടാ .." എന്ന് ഡോക്ടര്‍ . ഷര്‍ട്ട്‌ ഊരി കാണിച്ചു കൊടുത്തു. ഭിത്തിയില്‍ തൂങ്ങുന്ന അസ്ഥി കൂടത്തിന്റെ പടത്തിന് ജീവന്‍ വെച്ചതാണോ എന്ന് റൈറ്റര്‍ ക്ക് തോന്നി. അതായിരുന്നു കോലം. കൂട്ടത്തില്‍ ഡോക്ടര്‍ ടെ വാക്കുകള്‍  "എന്റെ റൈറ്റരേ  തടി വെക്കാന്‍ വല്ല മരുന്നും ഈ ഭൂമി മലയാളത്തില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഞാനാദ്യം ഇവന് വാങ്ങി കൊടുക്കൂലെ .. ഒക്കെ തട്ടിപ്പല്ലേ??"  റൈറ്റര്‍ മകന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് ഇറങ്ങി നടന്നു....

     അത് പോലെ ഒരിക്കല്‍ ടൈലര്‍ രാജേട്ടന്റെ മകന്‍ രാജേഷ്‌ ഒരു ബട്ടന്‍സ് എടുത്തു വളരെ വിദഗ്ദമായി മൂക്കിനകത്ത്‌ കയറ്റി. തിരിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. രാജേഷ്‌ ന്റെ അമ്മ മണി ചേച്ചി നെഞ്ഞത്തടിയും നിലവിളയും തുടങ്ങി. എല്ലാരും കൂടി രാജേഷ്‌ നെ പൊക്കി ഡോക്ടര്‍ ടെ അടുത്തെത്തിച്ചു.
 "എന്താ ചെയ്യാ??" എന്നായിരുന്നു എല്ലാരുടെയും മനസ്സില്‍ .   
           ഡോക്ടര്‍ പെട്ടിക്കടക്കാരന്‍ ഗോപാലന്‍ ചേട്ടനോട് കുറച്ചു പുകയില കൊണ്ട് വരന്‍ പറഞ്ഞു.
    ഒരു കാര്യം കൂടി അന്നൊക്കെ അങ്ങനെ ആണ് എന്തെങ്കിലും ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടായാല്‍ എല്ലാരും ഓടി കൂടും ആവുന്നത്ര സഹായങ്ങള്‍ എല്ലാം കയ്യും മെയ്യും മറന്നു ചെയ്യും. ഒരു തല്ലും പിടിയും ഉണ്ടായാല്‍ പോലും "സ്വന്തം തടി" നോക്കാതെ പിടിച്ചു മാറ്റാന്‍ ആളുണ്ടാവും. ഇന്നെന്തോ അതൊക്കെ മാറിപ്പോയി. അത് കൊണ്ട് നാട്ടിന്‍ പുറത്തായാലും ആരും പോയി തല്ലുണ്ടാക്കരുത്.. പ്ലീസ്,    പിടിച്ചു മാറ്റാനും ഒന്നും ആരും വരില്ല.  
      ഗോപാലന്‍  ചേട്ടന്‍ ഓടിപ്പോയി പുകയില കൊണ്ട് വന്നു. ഡോക്ടര്‍ അത് നല്ല പോലെ ചൂടാക്കി രാജേഷ് നോട് മണപ്പിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു അവനതൊട്ടും  മൈന്‍ഡ് ചെയ്തില്ല പിന്നെ എല്ലാരും കൂടി ഒച്ച ഇട്ടപ്പോള്‍ പാവം രാജേഷ് അത് ആഞ്ഞു അകത്തേക്ക് വലിച്ചു കയറ്റി. കളികള്‍ക്കിടയില്‍ ഇല,  കടലാസ് ഒക്കെ ചുരുട്ടി വലിച്ചിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു അവന്‍ ഇത് വരെ. പുകയിലയുടെ ചൂട് ഉള്ള മണം മൂക്കിനകത്തെക്ക് കയറിയതോടെ   രാജേഷ്‌  ശക്തമായി തുമ്മാന്‍ തുടങ്ങി. അതി ശക്തമായ ആ തുമ്മലില്‍ നേരിയ ചുവന്ന നിറമുള്ള ആവരണത്തോടെ ബട്ടന്‍സ് പുറത്തേക്കു തെറിച്ചു പോയി.  

       "കഥകള്‍ക്ക് വല്ലാതെ നീളം കൂടുന്നു",          " ഒറ്റ അടിക്കു ഇരുന്നു വായിക്കാന്‍ 
'സമയമില്ലായ്മ' മുദ്രാവാക്യമായ ഈ കാലത്ത് ആര്‍ക്കാണ് നേരം?"   എന്നൊക്കെ ഉള്ള അനുവാചകരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ കണക്കിലെടുത്ത് ഡോ. തങ്കപ്പന്‍ നായരുടെ  കഥകള്‍ തുടരും...                 




2011, മാർച്ച് 16, ബുധനാഴ്‌ച

അപ്പുട്ടനും ഇസ്മായിലും പിന്നെ ഞാനും . . .




'വലിയ വീട്ടില്‍ അപ്പുട്ടന്‍ ' ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പ്രധാന തറവാടുകളില്‍ ഒന്നിലെ "വയറു കഴുകി സന്തതി" അതായത് ഏറ്റവും ചെറിയ കുട്ടി ആയിരുന്നു. നാട്ടിലെ പാടശേഖരങ്ങളില്‍ ഒരു പങ്കും കൃഷി ഭൂമിയില്‍ ഒരു പങ്കും കക്ഷിയുടെ വീട്ടുകാരുടെ വകയായിരുന്നു.നാല് പെങ്ങന്മാര്‍ക്കും കൂടി ഉള്ള ഒരേ ഒരു ആങ്ങള.."നഞ്ഞെന്തിന് എന്തിനു നാനാഴി?" എന്ന് നിങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചു കാണും. ഒറ്റതും ഇളയതുമായ 'കുഴപ്പങ്ങള്‍ ' ഉണ്ടാവും എന്ന് നമ്മള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കും, എന്നാല്‍ അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് തന്നെ അല്ല എട്ടണക്ക്‌ പിശുക്ക് കൂടുതലും ആണ്. ജനത വായന ശാലയിലെ വൈകുന്നേരങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക വിഷയ വിശകലനങ്ങള്‍ക്കും  ചൂടേറിയ ചര്‍ച്ചകള്‍കും ശേഷം ഉള്ള കട്ടന്‍ കാപ്പിക്കും ഓംലെറ്റ്‌ നും പോലും ഒരിക്കലും അപ്പുട്ടന്‍ പൈസ മുടക്കില്ല. പിന്നെയല്ലേ ശനിയാഴ്ച വൈകുന്നേരങ്ങളിലെ ഷെയര്‍ ഇട്ടുള്ള വീശല്‍...അങ്ങനെ കൂട്ടത്തില്‍ വെത്യസ്ഥനായ ഒരു ബാലന്‍ ആയിരുന്നു അപ്പുട്ടന്‍ ..
             
    ഇസ്മയില്‍ ആവട്ടെ നാട്ടിലെ പ്രധാന മലഞ്ചരക്ക് വ്യാപാര കുടുംബത്തില്‍ ഉള്ള മെമ്പറും. നാട്ടിലെ അടക്ക, കുരുമുളക്, ഇഞ്ചി തുടങ്ങിയ കാര്‍ഷിക വിളകള്‍ വാങ്ങി കോഴിക്കോട് അങ്ങാടി യിലേക്ക് അയക്കുന്ന പരിപാടി. ചെറുപ്പം മുതലേ ധാരാളം പണം കൈകാര്യം ചെയ്തു ശീലം ഉള്ള കുടുംബക്കാര്‍ ആണ്. രണ്ടു കയ്യിലും കറന്‍സി നോട്ടുകള്‍ പിടിച്ചു മേശപ്പുറത്തേക്ക് ഒരു പോലെ ഇട്ട് ഇടതടവില്ലാതെ എണ്ണാന്‍ ഉള്ള കഴിവ്  ഇസ്മായിലിന് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ രണ്ടു നോട്ടു കെട്ടില്‍ ഏതിലെങ്കിലും ഒരു നോട്ട്‌ കൂട്ടം തെറ്റി വന്നാല്‍ അത് വേറെ ആവും വീഴുക. അന്ന് currency counting machine ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചെറുപ്പം മുതല്‍ പണം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഒരു മെച്ചം. 

      പറഞ്ഞു വന്നത്.. ഈ  മലഞ്ചരക്ക് വ്യാപാരത്തില്‍ പലപ്പോളും പണത്തിനു നല്ല ബുദ്ധിമുട്ട് വരുമായിരുന്നു. ടൌണിലേക്ക് അയച്ച ലോഡ് ന്റെ പൈസ വരാനോ മറ്റോ താമസിച്ചാല്‍ താല്കാലികമായ ഒരു ടൈറ്റ്. ഈ അവസരത്തില്‍ പലരില്‍ നിന്നും കടം വാങ്ങിയാണ് കാര്യങ്ങള്‍ നടത്തുക. അത് അപ്പുട്ടനും നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷെ ഒരിക്കല്‍ പോലും ഇസ്മയിലിനു പൈസ കൊടുക്കുമായിരുന്നില്ല. തന്നെയുമല്ല 'Offence is the best defence' എന്ന ശാസ്ത്രത്തില്‍ ഊന്നി ഇടക്കൊക്കെ ഇസ്മായിലിനോട് 5,000.00; 10,000.00; 25,000.00 ഒക്കെ വാങ്ങുകയും ചെയ്യും. ഒരു കാര്യത്തിനും വേണ്ടി അല്ല വെറുതെ വാങ്ങുക ആണ് എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നു താനും. വാങ്ങിയ പണം സമയത്തിന് തന്നെയോ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം താമസിച്ചോ കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ പലപ്പോള്‍ ആയപ്പോള്‍ ഇസ്മായിലിന് സ്വൈര്യം കെട്ടു. അപ്പുട്ടനെ ഒന്ന് "നേരെ ആക്കുവാന്‍ " തീരുമാനിച്ചു. 

    ഒരു ദിവസം അപ്പുട്ടന്‍ പൈസ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഇസ്മായില്‍ പറഞ്ഞു " വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്കു വാ." എന്നിട്ട് ഇസ്മായില്‍ എന്നോടും പറഞ്ഞു " നീയും വൈകിട്ട് വീട്ടിലേക്കു വരണം." സന്ധ്യക്ക്‌ ഞാന്‍ അലവിക്കുട്ടിയെയും കൂട്ടി ഇസ്മായിലിന്റെ വീട്ടില്‍ എത്തി. ഇസ്മായിലിന്റെ ഉമ്മ (അമ്മ) -എനിക്ക് രണ്ടു പേരും ഒരു പോലെ തന്നെ ആണ്- ആട്ടിന്‍ പാല്‍ ഒഴിച്ച ചായയും 'പഴം നിറച്ചതും' കൊണ്ട് വന്നു തന്നു. കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ അപ്പുട്ടനും എത്തി. കക്ഷിക്കും കൊടുത്തു. കഴിച്ചു. 
     ഇതിനിടക്ക്‌ ഇസ്മായില്‍ രണ്ടു പലാസ്റ്റിക്  കൂട് കൊണ്ട് വന്നു ടീപോയില്‍ വെച്ചു.  'പഴം നിറയുടെ' പാത്രം എടുത്തു മാറ്റി ( അത് കാലി ആയിരുന്നു.)  പലാസ്റ്റിക്  കൂട്  രണ്ടും ടീപോയിലേക്ക് തട്ടി. 100 ന്റെ നോട്ട്‌ കെട്ടുകള്‍ ആയിരുന്നു. അപ്പുട്ടന്‍ ഒന്ന്  അന്തം വിട്ടു. ഞങ്ങളും. ഇസ്മായില്‍ പറഞ്ഞു " അപ്പുട്ടാ ... എത്രയാ വേണ്ടത് എന്ന് വെച്ചാല്‍ എടുത്തോ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ ചോദിച്ച് സ്വൈര്യം കെടുത്തരുത്..." അപ്പുട്ടന്‍ ഒന്നും പറയാതെ ഞങ്ങളെ ഓരോരുത്തരെ ആയി നോക്കി.. ഇറങ്ങി...പുറത്തേക്കു നടന്നു. 
   അപ്പോള്‍ അലവിക്കുട്ടി പറഞ്ഞു " നല്ല തറവാട്ടിലും നാ-- പിറക്കും, കേട്ടിട്ടില്ലേ?" ഞങ്ങളും ഇറങ്ങി നടന്നു.
     പ്രിയമുള്ളവരേ 'ഒരു ദിവസം അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു ദിവസം ഇങ്ങനെ ഉള്ള അപ്പുക്കുട്ടന്‍ മാരുടെ മുന്‍പില്‍ ഇസ്മായില്‍ മാരായി ജീവിക്കണം' എന്ന്‌  നിങ്ങള്‍ക്കും തോന്നുന്നില്ലേ?

ഒരു കാര്യം കൂടി: കുറച്ചൊക്കെ മാറ്റങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇതിലെ എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും ഇപ്പോളും  ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. നിലമ്പൂരിന്റെ  പരിസരങ്ങളില്‍. വേണം എന്നുള്ളവര്‍ക്ക്  പരിചയപ്പെടാം... 

2011, മാർച്ച് 6, ഞായറാഴ്‌ച

കത്തിയാല്‍ കത്തും രാജു അഥവാ ഫോറസ്ടര്‍ രാജു.


നിലമ്പൂരിലെ കഥ പറയുമ്പോള്‍ തേക്കിന്റെയും കാടിന്റെയും കഥകള്‍ ഒന്നും ഇല്ലേ എന്ന ഒരു ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നിട്ടു കുറച്ചായി.
അങ്ങനെ ആണ് ഫോറസ്റെര്‍ രാജു വിന്റെ കഥ വരുന്നത്. രാജു പഠിക്കുന്ന കാലം, മുതലേ വളരെ ഫേമസ് ആണ്. കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് രാജു വിദ്യാര്‍ഥി ഫെഡറഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തകന്‍ ആയിരുന്നു. ഉശിരുള്ള ഒരു സഖാവ്. ഒരിക്കല്‍ സമരം നടത്തിയിട്ട് ക്ലാസ്സ്‌ വിട്ടില്ല. വരാന്തയിലൂടെ 4-5 വട്ടം പ്രകടനം നടന്നു പോയി. പ്രിന്‍സിക്ക് ഒരു കുലുക്കവും ഇല്ല. അപ്പോള്‍ നേതാവായ 'ഹോചിമിന്‍ ' പറഞ്ഞു "ഇതിങ്ങനെ പോയാല്‍ ശരി ആവില്ല." രാജു ഉടനെ തന്നെ
അതിനു പരിഹാരം കണ്ടു ഓടിപ്പോയി ഓഫീസിനു അടുത്ത് കെട്ടിയിരുന്ന ബെല്ല് എടുത്തു കയ്യില്‍ പിടിച്ചു വരാന്തയിലൂടെ ശീവേലി പോലെ അടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു. എന്നിട്ട് ആ ബെല്ല് കൊണ്ട് പോയി കിണറ്റില്‍ ഇട്ടു. അന്ന് ക്ലാസ്സ് വിട്ടു പക്ഷെ രാജു വിനെ പ്രിന്‍സിപല്‍ സസ്പെന്‍ഡ് ചെയതു. പിന്നെ നാട്ടിലെ പ്രധാനികളും പാര്‍ട്ടി കാരും പള്ളിക്കാരും ഒക്കെ വന്നു മദ്ധ്യം പറഞ്ഞിട്ടാണ് രാജു വിനെ തിരിച്ചെടുത്തത്. പക്ഷെ രാജു വിനു ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടായില്ല..
ഇതേ രാജുവിന്റെ നേതൃത്തത്തിലാണ് ഒരു ഏപ്രില്‍ 1 ന് ബഹുമാനപ്പെട്ട വൈസ് പ്രിന്‍സിപ്പലിന്റെ വീടിന്റെ മുന്‍പിലെ പേര് എഴുതിയ ബോര്‍ഡ്‌ മൃഗാശുപത്രിയുടെ മുന്‍പില്‍ സ്ഥാപിക്കുകയും അവിടത്തെ ബോര്‍ഡ്‌ എടുത്തു മറ്റേതു എടുത്തിടത്ത് സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തത്. മറ്റൊരു അവസരത്തില്‍ എടുത്ത ഫോട്ടോ നന്നായില്ല എന്ന കാരണം പറഞ്ഞു നാട്ടിലെ " ചിത്രാ സ്റ്റുഡിയോ " എന്ന ബോര്‍ഡ്‌ ന് മുന്‍പില്‍ ഒരു "വി" കൂടി ചേര്‍ത്ത് 'വി"ചിത്രാ" സ്റ്റുഡിയോ ആക്കുകയും ചെയതു; രാജു. അങ്ങനെ രാജു വിനെ കൊണ്ട് പൊരുതി മുട്ടിയ പ്രിന്‍സി ഒരിക്കല്‍ രാജുവിനോട് പറഞ്ഞു " ഡാ രാജു നീ ഞായറാഴ്ച ഇങ്ങോട്ട് വാ ഞാനീ കോളേജ് ന്റെ താക്കോല്‍ അങ്ങ് തരാം. നീ എന്താന്നു വെച്ചാല്‍ അങ്ങ് കാണിക്ക് ....."
ആ രാജു വാണ് ഫോറെസ്റെര്‍ ആയതു അതിങ്ങനെ. ഇതിന്റെ ടെസ്റ്റ്‌ ഒക്കെ ഒരു വിധം കക്ഷി മറുകണ്ടം ചാടി-അതിന്റെ പിന്നിലും കുറെ കഥകള്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കുന്നു പക്ഷെ ഉറപ്പില്ലാത്തത് കൊണ്ട് എഴുതുന്നില്ല- അപ്പോള്‍ ഫോറെസ്റെര്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂ നടക്കുക ആണ് . രാജുവിന്റെ ഊഴം എത്തി. അകത്തു കടന്നു. ഇരുന്നു, ചോദ്യങ്ങള്‍ തുടങ്ങി, മറുപടിയും; അതിങ്ങനെ:-
ചോദ്യം : "രാജു കാട്ട് തീ തടയാന്‍ എന്ത് ചെയ്യും?"
ഉത്തരം: "കാട്ടു തീ തടയുക എന്ന ബോര്‍ഡ്‌ വെക്കും സാര്‍ ...."
ചോദ്യം: " നിങ്ങള്‍ ഡ്യൂട്ടി യില്‍ ഉള്ള സ്ഥലത്ത് തീ കത്തുന്നു എന്ന് വെക്കുക, എന്ത് ചെയ്യും?"
ഉത്തരം : പച്ചിലകള്‍ ഉള്ള കാടു പൊന്തകള്‍ വെട്ടിയെടുത്തു തല്ലി കെടുത്തും സാര്‍ ."
ചോദ്യം : " തല്ലിക്കെടുതിയിട്ടും അനയുന്നില്ല തീ പടരുക ആണ് , എന്ത് ചെയ്യും?"
ഉത്തരം : "വെള്ളം കിട്ടുമോ എന്നും നോക്കും സാര്‍ , വെള്ളം ഒഴിച്ച് കെടുതാമോ എന്നും..."
ചോദ്യം : " വെള്ളം കിട്ടാനില്ല , തീ പടരുക ആണ്..എന്ത് ചെയ്യും?"
ഉത്തരം : " ഫയര്‍ ലൈന്‍ ക്ളിയര്‍ ചെയ്യും സാര്‍ .."
ചോദ്യം: " ഫയര്‍ ലൈന്‍ ഉം കടന്നു തീ പടരുക ആണ് ..എന്ത് ചെയ്യും?"
ഉത്തരം : " ഫയര്‍ ഫോഴ്സ് നെ വിളിക്കും സാര്‍ "
ചോദ്യം : " ഫയര്‍ ഫോഴ്സ് ഒന്നും വരാവുന്ന സ്ഥലത്തല്ല എന്ത് ചെയ്യും?"
രാജുവിന്റെ ക്ഷമ നെല്ലിപ്പലകയും കടന്നു പോയിരുന്നു.. വരും പോലെ വരും എന്ന് മനസ്സില്‍ ഉറപിച്ച്‌ രാജു " അപ്പോള്‍ സാറേ ,, തീ തല്ലി കേടുതിയിട്ടു കെടുന്നില്ല, വെള്ളം കിട്ടാനില്ല, ഫയര്‍ ലൈന്‍ ലും നില്കുന്നില്ല , ഫയര്‍ ഫോഴ്സ് ഉം വരില്ല.. അപ്പോള്‍ എന്താ ചെയ്യാ എന്നല്ലേ? 'അങ്ങട്ട് കത്തും... അതന്നെ....."
ചോദ്യ കര്‍ത്താവു പേനയും ഫയലും അടച്ചു വെച്ചു ... പക്ഷെ വിശ്വസിക്കൂ.. രാജു വിനു ജോലി കിട്ടി.
ഈ രാജുവിനെ പോലും ചില നിലംബുര്‍ കാര്‍ വിഡ്ഡി ആക്കാറുണ്ട്, അതില്‍ ഒരു കഥ.. സാധാരണ കാട്ടില്‍ നിന്നും അനധികൃതമായി മുരിചെടുക്കുന്ന മരം ഫോറെസ്റ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ പിടിച്ചെടുക്കും. ;കേസാക്കും. പിടിച്ചെടുത്ത മരത്തില്‍ തൊണ്ടി എന്ന നിലക്ക് "സ. ത." എന്ന് ചാപ്പ കുത്തും, ഒരു തരം കാര്‍വിംഗ്. " സര്‍ക്കാര്‍ തടവില്‍ " എന്നാണ് ഇതിനു അര്‍ഥം ഇങ്ങനെ ഉള്ള മരം പിന്നെ ആരും ഒന്നും ചെയ്യരുത് എന്നാണ് നിയമം. ഒരിക്കല്‍ ഇങ്ങനെ " സ. ത" കൊത്തിയ മരവുമായി പോവുന്ന ഒരു കാള വണ്ടി രാജുവും മറ്റു ചില ഉദ്യോഗസ്ഥരും കൂടി പിടിച്ചെടുത്തു. വണ്ടി ക്കാരോട് ഒച്ച ഇടുക ആണ് ഫോറെസ്റ്റ് സാറന്മാര്‍ " സ. ത. ഉള്ളത് കണ്ടില്ലെടാ.. ഇത് എടുക്കാന്‍ പാടില്ല എന്ന് അറീല്ലെ??" വണ്ടിക്കാരന്‍ കാദര്‍ കാക്ക "അല്ല സാറേ എന്താ
ഈ 'സ. ത.'?" രാജു "സര്‍ക്കാര്‍ തടവില്‍ അത് തൊടാന്‍ പാടില്ല." അപ്പോള്‍ കാദര്‍ കാക്ക വളരെ നിഷ്കളങ്കനായി "അല്ല സാറേ ഈ 'സ. ത.' = സര്‍ക്കാര്‍ തരുന്നത് എന്നും വായിക്കാല്ലോ?" രാജുവും കൂട്ടരും ക്ളീന്‍ ബൗള്‍ഡായി.
നിലമ്പൂരില്‍ തന്നെ ഒരു വീട് പണിയാന്‍ ബാക്കി ഉള്ളത് കൊണ്ട് ആളുടെ ഇപ്പോളത്തെ സ്ഥിതിയെ കുറിച്ച് ഒന്നും പറയുന്നില്ല.. നമ്മുടെ വീടിനും കുറച്ചു തേക്ക്‌ ഒക്കെ വേണ്ടേ???

2011, ഫെബ്രുവരി 25, വെള്ളിയാഴ്‌ച

ബുള്ളറ്റ് ജോസേട്ടന്‍


ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം 4-5  മണിയോടെ ആണ് ജോസേട്ടന്‍ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെത്തിയത്. കയ്യില്‍ adidas എന്നെഴുതിയ ഒരു ചെറിയ നീല ബാഗ്‌ മാത്രം. വന്നിറങ്ങിയ ഉടന്‍ വേലയുധേട്ടന്റെ കടയില്‍ നിന്നും ഒരു ചായ കുടിച്ചു. അത് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഒരു രീതി ആണ്. ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ചായയോടൊപ്പം സഹൃ ദങ്ങള്‍ തുടങ്ങാറ്. "മാത്തന്‍ ചേട്ടന്റെ  പറമ്പ് എവിടെയാ?" എന്നായിരുന്നു  ജോസേട്ടന്റെ അന്വേഷണം. കുന്നിന്റെ ചരിവിലായി പാഠം തുടങ്ങുന്നേടത് ഒരു ആറ് ഏക്കര്‍ പറമ്പ്. നിറയെ കപ്പ ആണ്. വര്‍ഷത്തിലൊരിക്കല്‍ കപ്പ പറിക്കല്‍ ഒക്കെ ഒരു ഉത്സവം പോലെ ആയിരുന്നു അക്കാലത്ത്.  ആ പറമ്പ് മുഴുവന്‍ റബ്ബര്‍ വെച്ച് പിടിപ്പിക്കുക എന്ന ദൌത്യവും ആയി ആണ് ജോസേട്ടന്‍ എത്തിയത്. മാത്തന്‍ ചേടന്റെ പറമ്പിന്റെ അടുത്ത് ലോനപ്പന്‍ ചേടന്റെ പറമ്പ് പിന്നെ തറവാടന്റെ പറമ്പ്  പിന്നെ ലില്ലി ചേച്ചിയുടെ പറമ്പ്. (ലില്ലി ചേച്ചിയുടെ ഭര്‍ത്താവു ഗള്‍ഫില്‍ ആയതിനാല്‍ ലില്ലി ചേച്ചി തന്നെ ആയിരുന്നു കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കിയിരുന്നത് അത് കൊണ്ടാണ് ആ പേര്.) അങ്ങനെ മൈലുകളോളം കിടക്കുക ആണ് പറമ്പുകള്‍ ....
മാത്തന്‍ ചേട്ടന്റെ പറമ്പിലെ ഒരു മൂലക്കായി ഉണ്ടായിരുന്ന മൂവാണ്ടന്‍ മാവിന്റെ അടുത്തായിരുന്നു കാവല്‍ പുര. (ഒരു ചെറിയ മുളം തഴുതല്‍ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ പുര.) ഈ മൂവാണ്ടന്‍ മാവ് ആവട്ടെ സ്കൂള്‍ കുട്ടികളുടെ ഒരു ദൌര്‍ബല്യവും ആയിരുന്നു. ജോസേട്ടന്‍ അവിടെ തങ്ങി. ഭക്ഷണം വേലയുധേട്ടന്റെ കടയില്‍ .. അവിടെ എത്തി ഒന്ന് രണ്ടു ആഴ്ച കൊണ്ട് തന്നെ റബ്ബര്‍ തൈകള്‍ വെക്കാനുള്ള പണികള്‍ ആരംഭിച്ചു. കുഴി എടുക്കാന്‍ ലൈന്‍ അടിക്കുക എന്നതാണ് ആദ്യ പണി.. ഈ ലൈന്‍ അടി നടക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടനും തന്റെ പറമ്പിലും റബ്ബര്‍ വെച്ചാലെന്താ എന്ന ആലോചന വന്നത്..കൊല്ലം കൊല്ലം ഉള്ള കപ്പ ഇടീലും പറിക്കലും എല്ലാം അങ്ങേര്‍ക്കു മടുത്തു തുടങ്ങിയുരുന്നു. അങ്ങനെ അതും ജോസേട്ടന്‍ നെ ഏല്‍പിച്ചു. അങ്ങനെ ആ പറമ്പിലും ജോസേടന്‍ കുട്ടി തറപ്പിച്ചു - ലൈന്‍ അടിച്ചു – 
ഈ പണി കള്‍ക്കൊക്കെ ഓടി നടക്കുമ്പോള്‍ ഉച്ച ഭക്ഷണം ഒരു പ്രശ്നം ആയിരുന്നു. - അന്ന് home delivery ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല - ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ഇന്നും ഇല്ല. അപ്പോള്‍ ഉച്ചക്കത്തെ ശാപ്പാട് ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ വീട്ടില്‍ ആവട്ടെ എന്ന തീരുമാനം വന്നു. 
ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ ഏക മകള്‍ ആണ് എല്‍സി ചേച്ചി. അന്ന് എല്‍സി ചേച്ചി pre-degree വിദ്യാര്‍ത്ഥിനി ആണ് - pre-degree അത്ര മോശം degree ഒന്നും അല്ല.- കടപ്പാട് -നാടോടിക്കാറ്റ് . ഗ്രാമത്തിലെ ശാലീന സുന്ദരികളില്‍ മുന്‍ നിരക്കാരി. ആ നാട്ടിലായത് കൊണ്ടാവാം,പലപ്പോഴും നെറ്റിയില്‍ പൊട്ടു തൊടാനും ചന്ദനക്കുറി ഇടാനും മുടിയില്‍ മുല്ലപ്പൂ കുത്താനും സമയം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു എല്‍സി ചേച്ചി. ചെറുപ്പം മുതലേ അപ്പു ഏട്ടന്റെ മക്കളായ സതിയുടെയും വിജയ യുടെയും കൂടെ വളര്‍ന്നത്‌ കൊണ്ടും കൂടി ആവാം അവര്‍ ചെയ്യുന്നത് അത് പോലെ തന്നെ അങ്ങ് ഫോളോ ചെയ്തു എന്ന് മാത്രം. തന്നെയുമല്ല ഇതൊന്നും അക്കാലത്തു അത്ര വലിയ വിഷയവും ആയിരുന്നില്ല. ഇതേ ടീം തന്നെ നാട്ടിലെ സ്ചൂളിലും പിന്നെ കോളേജ് ലും ഒപ്പന മത്സരത്തില്‍ പങ്കെടുക്കുകയും സമ്മാനങ്ങള്‍ വാങ്ങുകയും ചെയ്തിട്ടും ഉണ്ട്. അന്നൊന്നും വ്യാപകമായ തൊട്ടുകൂടായ്മ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. പിന്നീടു എപ്പോളോ ആണ് അതൊക്കെ ഉണ്ടായതു.. എന്തായാലും ഈ മുല്ലപ്പൂ ചൂടുന്ന ശീലം ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ "മുല്ലപ്പൂ ചൂടിയ ക്രിസ്ത്യന്‍ യുവതി" - രവി വര്‍മയെ ഓര്‍ക്കുക - എന്ന പേര് ചില രസികന്മാര്‍ / ആരാധകര്‍ എല്‍സി ചേച്ചി ക്ക് നല്‍കിയിരുന്നു.  

പറഞ്ഞു വന്നത് ജോസേട്ടന്‍ ഉച്ചക്ക് ഊണ് കഴിക്കാന്‍ എല്‍സി ചേച്ചി കോളേജില്‍ പോയിരിക്കും.  ഏലിയാമ്മ ചേടത്തി ക്കായിരിക്കും ഊണിന്റെ മേല്‍നോട്ടം. ശനിയാഴ്ച ആവട്ടെ എല്‍സി ചേച്ചി ആ ജോലി എറെടുക്കും. സന്ദേശത്തില്‍ പറഞ്ഞ പോലെ സ്നേഹം സാമീപ്യം കുടുംബം ഇതൊക്കെ മനസ്സില്‍ വിത്ത് മുളപ്പിക്കുമല്ലോജോസേട്ടന്‍ ശനി ആഴ്ച്ചകള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഇത് മനസിലാക്കി ഏലിയാമ്മ ചേടത്തി അത് കഴിവതും ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്തു. ജോസേട്ടന്‍ ഇതിനിടക്ക്‌ ഹെര്‍കുലീസ് സൈക്കിള്‍ മാറ്റി ഒരു ലൂണ മോപ്പെട് വാങ്ങിയിരുന്നു. അതൊന്നു മാറ്റി ഒരു YEZDI  ബൈക്ക് വാങ്ങി ഒന്ന് കൂടി വേഗത്തില്‍ എല്‍സി ചേച്ചി യുടെ മനസിലേക്ക് കയറണം എന്ന് അങ്ങേര്‍ തീരുമാനിക്കുകുകയും ചെയ്തു.  ജോസേട്ടന്‍ താമസമാക്കി കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ പറമ്പിലെ കവല്പുരയുടെ കോലം ഒക്കെ മാറി. തരക്കേടില്ലാത്ത വൃത്തി ആക്കി വെച്ചിരുന്നു. അതാവട്ടെ ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെയും മറ്റു കാരണവന്‍ മാരുടെയും പ്രത്യേക പ്രശംസ പിടിച്ചു പറ്റുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ ജോസേട്ടന്‍ നെ കുറിച്ച് ഒരു നല്ല അഭിപ്രായം ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു.  

രണ്ടു പറമ്പിലും ഇത്രയും കാലം കൊണ്ട് രണ്ടു പറമ്പിലും റബ്ബര്‍ തൈകള്‍ വെച്ച് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇനി കാലാ കാലംഉള്ള വളം ഇടീലും മറ്റു പണികളും ഒക്കെയേ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ജോസേട്ടന്‍ കുറെ സമയം ഫ്രീ ആയിരുന്നു. ആ സമയം ലൂണ മോപ്പെടും ഓടിച്ചു നടക്കും. ആള് ഒന്ന് തടിച്ചു സുന്ദരനും ആയി മാറികഴിഞ്ഞിരുന്നു  ആ നടപ്പിനിടക്ക് പലരും ജോസേട്ടനെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോവുകയും "ലൈന്‍ അടിപ്പിക്കുകയും" ചെയ്തിരുന്നു. അങ്ങനെ രാവിലെ ലൈന്‍ അടിക്കലും അത് കഴിഞ്ഞുള്ള സാമൂഹിക പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും - പ്രധാനമായും മദ്ധ്യം പറയല്‍ ആണ്- അതായതു രണ്ടു ആളുകള്‍ തമ്മിലോ വീടുകള്‍ തമ്മിലോ മറ്റോ ഉണ്ടാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങള്‍ ( ഒരു ഗ്രാമം പ്രദേശത്ത് അതിനു ധാരാളം സാധ്യതകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ) ഈ മദ്ധ്യം പറയല്‍ ഒക്കെ ഒരു ആളുടെ നാട്ടിലെ വില ആണ് കാണിക്കുന്നത്ഈ കാലത്തിനിടക്ക് ജോസേട്ടന്‍ അത്രക്കൊക്കെ വളര്‍ന്നിരുന്നു.- വൈകുന്നേരങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ സാംസ്കാരിക പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും ഒക്കെ ആയി ആള്‍ വീണ്ടും ബിസി ആയി. ഇടക്കൊകെ എല്‍സി ചേച്ചി യുടെ കൃപ കടാക്ഷവും രണ്ടോ മൂന്നോ വാക്കുകളും ഒക്കെ കക്ഷിക്കു കിട്ടിയിരുന്നു. കാരണം അപ്പോലെക്കും   എല്‍സി ചേച്ചി  T.T.C പഠിക്കാന്‍ പോയിരുന്നു. 
വീണ്ടും ഒരു YEZDI  ബൈക്ക് വാങ്ങി എല്‍സി ചേച്ചിയുടെ മനസിലെക്കുള്ള യാത്ര ഒന്ന് കൂടി സ്പീഡില്‍ ആക്കണം എന്ന് ഒന്ന് കൂടി മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചു. കൂടാതെ ഇനി ലൂണ പോര എന്നൊരു അഭിപ്രായം വേലയുധേട്ടന്റെ ചായ പീടികയിലെ ഒരു ചര്‍ച്ചയില്‍ ഉയര്‍ന്നു വരികയും ചെയ്തു. അപ്പോളാണ് ഒരു YEZDI ബൈക്ക് മൊയ്തീന്‍ ഹാജി കൊണ്ട് വന്നത്.  ഹാജിയാര്‍ വളരെ പ്രമാണിയും സ്ഥാനിയും ആയിരുന്നു. കാളപോത്ത്  പൂട്ടല്‍ മുതല്‍ ഒരുവിധപ്പെട്ട എല്ലാ ജോലികളും ഒരു മടിയും ഇല്ലാതെ അദ്ദേഹം ചെയ്യുമായിരുന്നു. 

അങ്ങനെ ആ yezdi ജോസേട്ടന്‍ വാങ്ങി. അതോടെ ജോസേട്ടന്‍ പാര്‍ടി യുടെ ലോക്കല്‍ കമ്മിറ്റി മെമ്പര്‍ ഉം yezdi ബൈക്ക് ന്റെ ഉടമയും ആണ്. അങ്ങാടിയില്‍ വേലയുധേട്ടന്റെ ചായ കടയോട് ചേര്‍ന്ന് ഒരു മുറി തരപ്പെടുത്തുകയും "കോണ്ടൂര്‍ ലൈന്‍ അടിച്ചു കൊടുക്കപ്പെടും" എന്നാ ഒരു ബോര്‍ഡ്‌ ഉം വെച്ചു.  ആ ഓഫീസ് ന്റെ ഉദ്ഘാടനം ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ അധ്യക്ഷതയില് മാത്തന്‍ ചേട്ടനാണ് നിര്‍വഹിച്ചത്. ഉത്ഘാടനം പ്രമാണിച്ച് അങ്ങാടിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നവര്‍ക്കൊകെ മുട്ടായിയും പ്രമാണി മാര്‍ക്കൊക്കെ ചായയും വിതരണം ചെയ്തിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ Aug-15 നു ജനത വായന ശാല ക്ക് മുന്‍പില്‍  പതാക ഉയര്‍ത്തല്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ എല്ലാ കൊല്ലവും മുട്ടായി വിതരണം ഉണ്ട്. പിന്നെ ഇങ്ങനെ ഉള്ള സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും. 
മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ വല്ലപ്പോളും ഒക്കെ വന്നു രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ തങ്ങാരുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ സ്ഥലം ഒക്കെ ഉള്ള ആളല്ലേഇക്കുറി ആ വരവ് വളരെ നിര്‍ണ്ണായകം ആയിരുന്നു. ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ വീട്ടില്‍ ആണ് ആ ദിവസങ്ങളില്‍ അത്താഴം. ജോസെട്ടനുള്ളത് റോയ് യുടെ കയ്യില്‍ അവിടെ നിന്നും പാര്‍സല്‍ ആയി കൊടുത്തയക്കും. ജോസേട്ടന്‍ മാത്തന്‍ ചേട്ടന്റെ ഒപ്പം അവിടെ പോയി ഫുഡ്‌ കഴിക്കുക ഇല്ല. അത് അങ്ങനെ ആണ്. ഉത്ഘാടനം കഴിഞ്ഞ ദിവസം രാത്രി രണ്ടെണ്ണം വീശി - അതും ജോസേട്ടന്‍ താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് തന്നെ ചെയ്യും - സ്വന്തം വീട്ടില്‍ ഏലിയാമ്മ ചേടത്തി അത് സമ്മതിക്കില്ല. പക്ഷെ ഭക്ഷണം അവിടെ ആവും. ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി നടക്കുമ്പോളാണ് മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍  ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്   "ലോനപ്പാ തന്‍റെ മോളെ ജോസ് നെ കൊണ്ട് കെട്ടിച്ചാലോ?" കേട്ട പാതി ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന് സമ്മതം. പക്ഷെ അത് ഏലിയാമ്മ ചേടത്തി യോട് പറയാനുള്ള ധൈര്യം ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ ദൌത്യവും മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ തന്നെ ഏറ്റെടുത്തു. ഭക്ഷണ ത്തോടൊപ്പം മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ വിഷയം അവതരിപ്പിച്ചു. ഏലിയാമ്മ ചേടത്തി ആവട്ടെ "എല്ലാരുടെയും ഇഷ്ടം അതാണെങ്കില്‍ അങ്ങനെ ആവട്ടെ ...." എന്ന നിലപാടാണ് എടുത്തത്‌. കല്യാണം തീരുമാനിച്ചു. ജോസേട്ടന്‍ വളരെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു. yezdi മാറ്റി ഒരു ബുള്ളറ്റ് തന്നെ വാങ്ങി.  പിന്നെ അതിന്മേലായി കറക്കം.  അങ്ങനെ "ബുള്ളറ്റ് ജോസ് " എന്ന പേരും വന്നു. ഈ പേര് മറ്റ് ജോസ് മാരില്‍ നിന്നും ജോസേട്ടന്‍ നെ വെത്യസ്തനാക്കി.  മിമിക്രി ജോസ്കഥാ പ്രസംഗം ജോസ്തല്ലിപ്പൊളി ജോസ്വട്ടി ജോസ്സര്‍ക്കസ് ജോസ് എന്നിങ്ങനെ ഒരു പാട് ജോസ് മാര്‍ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.  ബുള്ളറ്റ് ജോസ് എന്ന പേര്‍ ഒരു ചെറിയ സ്വകാര്യ അഹങ്കാരത്തിനും കാരണമായി. പക്ഷെ അത് ഒരു അലങ്കാരമായി അങ്ങേര്‍ ഇന്നും കൊണ്ട് നടക്കുന്നു.  
ഒരു കാര്യം കൂടി: കുറച്ചൊക്കെ മാറ്റങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇതിലെ എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും ഇപോളും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. നിലംബൂര്‍ ന്റെ പരിസരങ്ങളില്‍. വേണം എന്നുള്ളവര്‍ക് പരിചയപ്പെടാം..

2011, ഫെബ്രുവരി 6, ഞായറാഴ്‌ച

കതിര്കാണാക്കിളി ചന്ദ്രേട്ടന്‍


പ്രസ്ഥാനം;ചാനല്‍ ഉം വിസ്മയവും കണ്ടല്‍ പാര്‍ക്ക്‌ ഉം ഒക്കെ തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പ് ഉള്ള കട്ടന്‍ ചായയുടെയും പരിപ്പ് വടയുടെയും ദിനേശ് ബീഡി യുടെയും ഒക്കെ കാലത്തെ കഥയാണ്.  ലോക്കല്‍ കമ്മിറ്റി യിലാണ് ആശയം ഉയര്‍ന്നു വന്നത്. പ്രസ്ഥാനം ജനങ്ങളില്‍ നിന്നും അകന്നു പോവുന്നു, അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലേക് തിരിച്ചു വന്നെ മതിയാവു. ചന്ദ്രേട്ടന്‍ ആയിരുന്നു L. C സെക്രട്ടറി. കക്ഷിക്കാവട്ടെ K.P.A.C യുടെയും ചെമ്പന്‍കൊല്ലി theaters ന്റെയും ഒക്കെ അസ്കിത ഉള്ള ആളും ആണ്. ചന്ദ്രേട്ടന്‍ നെ ഒന്ന് പൂട്ടാനും കൂടി ആണ്  ഒരു നാടകം അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള തീരുമാനം L. C യിലെ യുവനേതാക്കളുടെ ഉത്സാഹത്തില്‍     എടുത്തത്‌.  അത് എങ്ങനെ നടപ്പിലാക്കും എന്നതായി അടുത്ത പ്രശ്നം.  മറ്റുള്ള പ്രശ്നങ്ങളെ പോലെ ഇക്കാര്യത്തില്‍       രണ്ടഭിപ്രായം ഉണ്ടായില്ല. പ്രശസ്തരായ നാടക കമ്പനി കളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് ഉണ്ടാക്കി അവരുമായി ഒക്കെ ബന്ധപെടാനായി ചന്ദ്രേടനെയും അലവിക്കുട്ടി യെയും ചുമതല പെടുത്തി. കൂട്ടത്തില്‍ ജോസേട്ടനുംഇതാണ് എന്നും available L.C ഈ available P B എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് പോലെ. 
അവരാദ്യം ചെയ്തത് booking agent മാരെ തപ്പി പിടിക്കുക ആയിരുന്നു. അവരോടൊക്കെ സംസാരിച്ചു നോട്ടീസ് കളും ലഘു ലേഖകളും ഒക്കെ സംഘടിപിച്ചു. വീണ്ടും available L.C ഈ കടലാസുകളൊക്കെ L.ക യില്‍ വെച്ചു.  ആര്‍ക്കും ഒന്നും ഇഷ്ടമായില്ല. കാലാവസ്ഥ മാറാന്‍ ഇനി കുറച്ചു ദിവസങ്ങളെ ഉള്ളു എന്നും കഴിയുന്നത്ര വേഗം നാടകം നടത്തണം എന്നാ തീരുമാനം ഊട്ടി ഉറപിച്ചു കട്ടന്‍ കാപ്പിയും പരിപ് വടയും കഴിച്ചു യോഗം പിരിഞ്ഞു. തീരുമാനത്തിന്റെ ഭാഗമായി കേരളത്തിലെ നാടകത്തിന്റെ കളരി ആയ കായംകുളം ഹരിപ്പാട്‌ എന്നിവിടങ്ങളിലേക്ക് available L.C പുറപ്പെട്ടു. 
വീണ്ടും നോട്ടീസ് കളും  ലഘു ലേഖകളും ഒക്കെ ആയി സംഘം തിരിച്ചെത്തി. ഉടനെ തന്നെ അടുത്ത L C വിളിച്ചു ചേര്‍ത്തു. ആ യോഗത്തിലാണ് തീരുമാനം എടുത്തത്‌. "കതിര്കാണാക്കിളി" എന്നായിരുന്നു തിരഞ്ഞെടുത്ത നാടകത്തിന്റെ പേര്.  
രസീത് കുറ്റികളും കളര്‍ നോട്ടീസ്കളും (അക്കാലത്തു കളര്‍ നോട്ടീസ് ഒക്കെ ഒരു സംഭവം ആണ് black & white ആണ് സാധാരണ.) ഒക്കെ ആയി വീടുകളിലും അങ്ങാടിയിലെ കടകളിലും നാട്ടിലുള്ള ആപീസ് കളിലും ഒക്കെ പിരിവു എടുത്തു. പുറമേ  BUS STAND ലും നാലും കൂടിയിടത്തും ഒക്കെ കുഞ്ഞിപ്പയും സംഘവും ബക്കെറ്റ് പിരിവും നടത്തി. ആളുകളൊക്കെ രസീത് എഴുതിച്ചു എന്നല്ലാതെ പണം കൊടുത്തില്ല. കണക്കില്‍ പണം ഉണ്ട് എന്നാല്‍ കയ്യില്‍ പണം ഇല്ല എന്ന അവസ്ഥ. ( പല ഗള്‍ഫ്‌ കാരുടെയും അവസ്ഥയും അങ്ങനെ ആണല്ലോ.) 
അങ്ങനെ അവസ്ഥയും 25-അം തിയതി നാടകത്തിന്റെ ദിവസം എത്തി. ടിക്കറ്റ്‌ ഇല്ലാതെ നടത്തുന്ന നാടകം ആയതു കൊണ്ട് ഗ്രൌണ്ട് ന്റെ വശങ്ങളൊന്നും മറച്ചു കേട്ടനോന്നും ആരും മിനക്കെട്ടില്ല. ഉച്ച തിരിഞ്ഞു 3.00-3.30 ഓടെ നാടക സംഘം എത്തി. അവര്‍ക്കുള്ള ചായയും വിശ്രമവും ഒക്കെ ജോസേട്ടന്‍ ന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു  ഏര്‍പ്പാട് ആക്കിയിരുന്നത്. നാടകക്കാര്‍ ജോസേട്ടന്‍ ന്റെ സഹധര്‍മിണി എല്‍സി ചേച്ചി ഉണ്ടാക്കിയ ഉണ്ണിയപ്പം പരിപ്പുവട യശോധരന്‍ നായരുടെ ബേക്കറി യില്‍ നിന്ന് വാങ്ങിയ അച്ചപ്പ്പം ഹല്‍വ തുടങ്ങിയവ പാത്രം കാലിയാക്കി തിന്നുകയും ചെയ്തു. "ഇവറ്റ തീറ്റ വകകളൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലേ?" എന്ന ചോദ്യവും" "ഇനി മേലാല്‍ ഇങ്ങനെ ഉള്ള കൂട്ടങ്ങളെ ഒന്നും ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരരുത്." എന്ന താക്കീതും ജോസേട്ടനും ചന്ദ്രേട്ടനും എല്‍സി ചേച്ചിയുടെയും പിതാവ് ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും കിട്ടുകയും ചെയ്തു.
പാലായില്‍    നിന്നും കയ്യും വീശി ഒറ്റയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ എത്തിയ ജോസേട്ടന്‍ എല്‍സി ചേച്ചിയുടെ ഭര്‍ത്താവും ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ മരുമകനും ആയതിനു ശേഷം ആണ് നാട്ടില്‍ നിലയും വിലയും ഉണ്ടായതു എന്നത് വേറെ ഒരു പരമാര്‍ത്ഥം-ആ കഥയും താമസിയാതെ പോസ്റ്റുന്നതായിരിക്കും-
അങ്ങനെ തീറ്റയും കുടിയും കഴിഞ്ഞു നാടകം അവതരിപ്പിക്കേണ്ട സ്കൂള്‍ ഗ്രൌണ്ട് ലേക്ക് സംഘം പുറപ്പെട്ടു.(നായക നടനും ഒപ്പം സംവിധായകനും ട്രൂപ് ഉടമയും ആയ മഹാനും; തങ്കപ്പന്‍ ചേട്ടന്‍ വക നാല് വീതം നില്‍പ്പന്‍ സ്വകാര്യമായി പ്രത്യേകിച്ച് ലോനപ്പന്‍ ചേട്ടന്‍ അറിയാതെ വിതരണം ചെയ്തിരുന്നു.) 
അലവിക്കുട്ടി വക ജീപ്പില്‍ മൈക്ക് വെച്ചു കെട്ടി വിശദമായ അനൌണ്‍സ്മെന്റും കുട്ടി പ്രവര്‍ത്തകന്മാര്‍ വക നോട്ടീസ് വിതരണവും ഒക്കെ നടത്തിയിരുന്നതിനാല്‍ ഗ്രൗണ്ടില്‍ നിറയെ ജനം ഉണ്ടായിരുന്നു. കണ്ടപ്പോള്‍ കമ്മിറ്റിക്കാര്‍ക്കൊക്കെ മനസ് നിറഞ്ഞു. എല്ലാരും ബാഡ്‌ജോക്കെ വാങ്ങി നെഞ്ചത്ത് കുത്തുകയും ദീപം ചായ കുടിച്ച പോലെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടി നടക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ ഉള്ള ചുരുങ്ങിയ അവസരങ്ങളിലെ നാലാളുടെ കണ്ണില്‍ കയറിപ്പറ്റി "കണ്ണേറ*" നേടാന്‍ അവസരം കിട്ടു എന്നതിനാല്‍ യുവ നേതാക്കന്മാരും ഉഷാര്‍ ആയിരുന്നു. 
ചന്ദ്രേടന്‍ ആവട്ടെ നാടന്‍ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ "നെഞ്ചില്‍ മുട്ട വെച്ചാല്‍ പുഴുങ്ങി കിട്ടും എന്ന അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു.
കാരണം ബക്കറ്റ്‌ ഉം രസീത് കുറ്റിയും വി ഐ പി പാസ്‌ വിറ്റതും എല്ലാം കൂടെ കൂട്ടി നോക്കീട്ടും നാടകകാര്‍ക്ക് കൊടുക്കാനുള്ളത് പോയിട്ട്  മൈക്ക സെറ്റ്കര്‍ട്ടന്‍, പ്രെസ്സുകാരന്‍ ജോസഫേട്ടന്‍, ഉത്സാഹ കമ്മറ്റികാര്‍ക്ക് ഭക്ഷണം ഏല്‍പിച്ച ചായക്കട കളിലെ പണം എന്നിവ കൊടുക്കാനെ തികയു എന്നുറപ്പായി. മുന്‍പേ പറഞ്ഞത് പോലെ കണക്കില്‍ ഉണ്ട് കാര്യത്തില്‍ ഇല്ല എന്ന അവസ്ഥ.  നാടകം നടക്കുന്ന സമയത്ത് വിതരണം ചെയ്ത ചുക്ക് കാപ്പി കുടിക്കാതെ തന്നെ പാവം ചന്ദ്രേടന്റെ തണുപ്പൊക്കെ പോയിരുന്നു. 
നാടകം കഴിഞ്ഞു കയ്യടി യും കൂവി വിളിയും ഒക്കെ ഉണ്ടായി. "കര്‍ട്ടന്‍ വീഴുമ്പോള്‍ ബാക്കി പൈസ ഞാന്‍ തരും എന്ന ചന്ദ്രേടന്‍ ന്റെ ഉറപ്പിലാണ് നാടകക്കാര്‍ അവരുടെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ "തട്ടേല്‍ കേറിയത്‌" അവര്‍ കയറിയില്ലെങ്കില്‍ നാട്ട്കാര്‍ മറ്റൊരു നിലംബൂര്‍ പാട്ട്” നടത്തിയേനെ. അത് വേറെ കാര്യം.
നാടകം കഴിഞ്ഞു ആര്ടിസ്റ്റുകളൊക്കെ മേക്കപ്പ് അഴിക്കുക ആണ്. സംവിധായകനും ട്രൂപ് ഉടമയും ആയ ആളും 
കൂടെ നായക നടനും മറ്റു ഒന്ന് രണ്ടു പേരും കൂടി ചന്ദ്രേട്ടന്റെയും അലവിക്കുട്ടി യുടെയും മുന്നിലെത്തി. ജോസേട്ടനും അവിടെ എത്തി. ജോസേട്ടന്‍ ചന്ദ്രേട്ടനെ ഒന്ന് മാറ്റി നിര്‍ത്തി ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു " നമുക്ക് തങ്കന്‍ നാടാരെ ഒന്ന് പോയി കണ്ടാലോ?" ചന്ദ്രേട്ടന്‍ ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തോടെ സമ്മതിച്ചു. ചന്ദ്രേട്ടന്റെ മുക്കാലേക്കാര്‍ സ്ഥലത്തിന്റെ ആധാരവും കൊണ്ടാണ് പോയത്.  ആ രാത്രി അത്രയും പണം കിട്ടാന്‍ വേറെ ഒരു വഴിയും ആ നാട്ടില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. പണം കിട്ടി. നാടകക്കാര്ജനരേടര്‍, കര്‍ട്ടന്‍, മൈക സെറ്റ് എന്നിങ്ങനെ എല്ലാരുടെയും പണം തീര്‍ത്തു കൊടുത്തു.
കൃത്യം 3 ദിവസത്തിന് ശേഷം ഒരു L C കമ്മിറ്റി കൂടി ഏരിയ കമ്മിറ്റി യില്‍ നിന്നുള്ള മഹാന്മാരൊക്കെ വന്നിടുണ്ടായിരുന്നു. നാടക അവതരണത്തെ കുറിച്ച് അഭിപ്രായം ഒക്കെ പറഞ്ഞു പാലുള്ള കാപ്പിയും പരിപ് വടയും കഴിച്ചു. പോയി. പക്ഷെ ആരും ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ആധാരത്തിന്റെ കാര്യം മിണ്ടിയില്ല. പക്ഷെ അപ്പോളേക്കും ചന്ദ്രേട്ടന്‍ നു നാടുകാര്‍ കതിര്കാണാക്കിളി എന്ന പേര് നല്‍കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 
ഒരു കാര്യം കൂടി: കുറച്ചൊക്കെ മാറ്റങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇതിലെ എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും ഇപോളും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു. നിലംബൂര്‍ ന്റെ പരിസരങ്ങളില്‍. വേണം എന്നുള്ളവര്‍ക് പരിചയപെടാം.